Το ιστολόγιο μου για το γυμνάσιο

  Να’ σαι καλά δάσκαλε ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ (1927-1985) ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ·           Αξία-περιφρόνηση του λαϊκού πολιτισμού ·           Αποκοπή-γνωριµία των μαθητών µε τ ον  λαϊκό πολιτισµό ·           Μαθητική πονηριά ΥΠΟΘΕΣΗ Στο διήγημα αυτό ο αφηγητής, με το βλέμμα ενός έφηβου μαθητή,  περι­γράφει την εμπειρία του από τη διδασκαλία και την παρουσία του φιλολό­γου του. Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ Το διήγημα περιέχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία, αφού ο Ιωάννου θήτευσε στη Μέση Εκπαίδευση και ασχο­λήθηκε με τη συγκέντρωση και μελέτη των δημοτικών τραγουδιών.   Το έργο του Γιώργου Ιωάννου τοποθετείται στη μεταπολεμική ελληνική λογοτεχνία και πηγάζει από τις προσωπικές εμπειρίες του συγγραφέα από την εποχή της γερμανικής κατοχής, της εθνικής αντίστασης και του εμφυλίου στην Ελλάδα.  Γνωρίσματα των έργων του Ιωάννου , κατά τον Λ. Πολίτη, είναι ο  «εξομολογητικός» τόνος  της αφήγησης και παράλληλα η  «ταύτιση του αφηγητή με τα βάσανα  και τις λαχτάρες  μια ολόκληρης ομάδας ανθρώπων»   ΤΑ ΔΥΟ ΜΟΝΤΕΛΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛ

                                                            Στοιχεία για την αφήγηση  Αφηγητής  Σε ένα λογοτεχνικό κείμενο παρακολουθούμε και συμμετέχουμε στη ροή μέσα από τη σκοπιά, τη ματιά κάποιου συγκεκριμένου προσώπου. Με βάση αυτή την αρχή μπορούμε να διακρίνουμε τις εξής περιπτώσεις:  Παντογνώστης αφηγητής:  Ο αφηγητής δεν είναι πρόσωπο της ιστορίας. Γνωρίζει τα πάντα, έχει εποπτεία και δεν εστιάζει σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο καθώς έχει μπροστά του πάντα τη συνολική εικόνα την οποία και μας παρουσιάζει. Αυτός είναι και ο λόγος που σε αυτού του είδους την αφήγηση χαρακτηρίζουμε την εστίαση ως μηδενική.  Αφηγητής – πρόσωπο:  Σε αυτή την περίπτωση ο αφηγητής είναι ένα από τα πρόσωπα της ιστορίας. Γνωρίζει μόνο όσα μπορεί να αντιληφθεί από τη δική του οπτική γωνία. Η εστίαση χαρακτηρίζεται ως εσωτερική καθώς αυτό που μας παραθέτει είναι τα δικά του συναισθήματα, όπως αυτά διαμορφώνονται στη ροή της ιστορίας.  Ο τρόπος με τον οποίο συμμετέχει στα δρώμενα ανάλογα με τον τρόπο που σ