ΙΣΤΟΡΙΑ Γ ΓΥΜΝ. ΕΝ. 28

 ΕΝΟΤΗΤΑ 28

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος πρωθυπουργός :

η βενιζελική πολιτική της περιόδου 1910-1912

Η άνοδος του κόμματος του Βενιζέλου  στην εξουσία το 1910:

                 Μετά το κίνημα του 1909 ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος πρότεινε την πρωθυπουργία στον Ελευθέριο Βενιζέλο.

         Ο Βενιζέλος αρνήθηκε. Διαφώνησε επίσης στην κατάργηση της μοναρχίας.         Ακολούθησε συμφωνία Συνδέσμου, βασιλιά, παλαιών κομμάτων και Βενιζέλου: να γίνουν εκλογές για ανάδειξη Αναθεωρητικής και όχι Συντακτικής Βουλής.

         Μετά από δύο εκλογικές αναμετρήσεις τις εκλογές κέρδισε το Κόμμα των Φιλελευθέρων.

Το Σύνταγμα του 1911:

        Βασικές μεταρρυθμίσεις του Συντάγματος:

  προστάτευε αποτελεσματικότερα τις ατομικές ελευθερίες,

  επέτρεπε στο κράτος να αφαιρεί από ιδιοκτήτες μεγάλες εκτάσεις γης με αποζημίωση, για να μοιραστούν στους ακτήμονες,

  απαγόρευε να εκλέγονται βουλευτές οι στρατιωτικοί και οι δημόσιοι υπάλληλοι,

  καθιέρωνε την υποχρεωτική, δωρεάν εκπαίδευση.

         Στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων καταλυτικός ήταν ο ρόλος της  κοινοβουλευτικής ομάδας των Κοινωνιολόγων με επικεφαλής τον Αλ. Παπαναστασίου.

Οι ενέργειες του Βενιζέλου για την αναδιοργάνωση του στρατού:

         Απέκτησε επιρροή στο στράτευμα και επιδίωξε την αξιοποίηση όλων των αξιωματικών.

         Επανέφερε στην ηγεσία του στρατού το διάδοχο Κωνσταντίνο.

Ερμηνεία της πολιτικής Βενιζέλου:

         Σύμφωνα με την εκτίμηση του Βενιζέλου, η Ελλάδα σύντομα θα έπαιρνε μέρος σε πόλεμο για να πετύχει τους εθνικούς της στόχους. 

        Υπό αυτό το πρίσμα ερμηνεύονται:

  η συμβιβαστική του στάση απέναντι στη μοναρχία,

  τα μέτρα υπέρ των ασθενέστερων στρωμάτων,

  η στρατιωτική ανασυγκρότηση της χώρας.

Οι εκλογές του Μαρτίου 1912:

        Θριάμβευσε το κόμμα των Φιλελευθέρων.

        Μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας θεωρούσε το Βενιζέλο ικανό να επιλύσει μεγάλα κοινωνικά και εθνικά ζητήματα.